Wspomnienia!
Mój blog ma tytuł: Myślę, marzę, wspominam, jestem. A to do czegoś zobowiązuje. Wobec tego dziś zajmę się myśleniem i wspominaniem.

Mam cztery latka i właśnie mama pozwoliła mi wyjść w piękny, ciepły, słoneczny dzień z łóżka i  przejść się koło domu. Przez wiele miesięcy byłam ciężko chora na zapalenie miedniczek nerkowych i leżałam. Do dziś pod powiekami mam letni obrazek dotyczący tego dnia. Wielkie, rozłożyste, zielone drzewo rosnące przy budynku. Błękitne niebo u góry i żar lejący się z nieba.  I nagle słyszę jakieś trzaski. Na niebie pojawiły się samoloty. 
Właśnie rozpoczęła się II wojna światowa.

Patrzę na te wydarzenia z wysokości swoich obecnych lat i spoglądam z niepokojem w przyszłość. Zadaję sobie pytanie - ile trzeba czasu, aby to, co przewidywalne i bezpieczne nagle zamieniło się w zawieruchę wojenną, w cierpienie milionów ludzi, krew, pot i łzy? Co powoduje, że dobrzy, spokojni, pogodni ludzie dają się porwać hasłom głoszonym przez różne nieodpowiedzialne jednostki?

Myślę. Ale to myślenie nie przynosi mi spokoju. 
 
Aby pozytywnym akcentem zakończyć dzisiejszy wpis wstawiam wiersz "I Pokój na Ziemi" opublikowany w Polskim Portalu Literackim . Autorka Marianna Katarzyna.

              I pokój na ziemi
Wyruszyłam w rozległe struktury przestrzeni
I błądząc w nieskończonej części mego świata,
W rozedrganym powietrzu rozgrzanego lata
Wyśniłam radość życia i pokój na ziemi.


Ujrzałam we śnie różę kwitnącą, czerwoną,
A na nieba błękicie ponad obłokami
Wolne ptaki tańczyły razem z aniołami
I biały gołąb czuwał nad ojczyzną moją.


Zapragnęłam, by jedną chwilę zamyślenia
Każdy człowiek poświęcił na dobre marzenia
I by jakiś gest każdy uczynił koniecznie,


Aby na świecie zdrowo było, i bezpiecznie,
I wolność jego trwałym została tematem.
A gołąb, ptak pokoju, czuwał ponad światem.
 
 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Dziś tylko łóżko.