Nasz zwierzyniec..

Kocica - to rozbójnik. goni wszystkie koty, które przychodzą do miski postawionej dla wszystkich głodnych zwierząt przed drzwiami domu. Nie wystarcza jej miska postawiona w mieszkaniu dla niej. Lubi przychodzić do mnie, gdy siedzę przed komputerem. Kładzie się na biurku pod lampą i wygrzewa sobie futro. Jest na ogół łagodna, ale zdarza jej się nagle machnąć łapą i podrapać mnie, czy mojego męża. Z obu pieskami, a szczególnie z Fionką prowadzi wojnę przy płocie.

Fionka - suczka po ciężkich przejściach. W swoich szczenięcych latach została wywieziona razem ze swoim rodzeństwem i matką do lasu i tam ją z całą rodziną pozostawiono. Skatowaną i wygłodzoną psią rodzinę znajdującą się w rozpaczliwym stanie  znalazła miejscowa pani weterynarz i  sukę ze szczeniakami zabrała do siebie, a później znalazła im domy z dobrą opieką. Fionka do dziś boi się każdego kija, który znajdzie się w ręce człowieka. W ubiegłym roku potrzebna mi była gracka do pielenia zielska. Gdy Fionka zobaczyła, że trzymam grackę w ręku, to runęła do pomieszczenia, w którym pieski mają swoje miejsce do spania i bała się wyjść. A przecież nikt jej u nas nigdy nie uderzył. Jest zadbana, wygłaskana, nakarmiona i napojona. Chyba odezwały się wspomnienia jej trudnego szczenięcego życia.

Mały -  czarny piesek - to wielki przyjaciel mojego męża. Kilka lat temu, gdy mój mąż wychodził na spacer wieczorem, to nagle zjawiał się Mały i szedł za moim mężem krok w krok, po czy przy furtce zostawał. Nie chciał wchodzić na działkę. Aż kiedyś go zaprosiliśmy do siebie i już u nas został. Dziś to już jest staruszek. Ma podobno około 18 lat. Tak stwierdził lekarz. Jest biedny, bo zrobił mu się ostry stan zapalny zębów i trudno mu było jeść. Lekarz musiał mu znaczną część tych zębów usunąć. Mój mąż pieski karmi i dla Małego wybiera same miękkie kawałki mięsa.

A na rozrośniętym krzewie kiwi siedzi całe stado ptaków, które mój mąż przez całą zimę karmi.
I dobrze nam tu z tym całym zwierzęcym towarzystwem.